Blog powstał z pasji do gotowania i chęci spędzenia tam każdej wolnej minuty. Będę się z Wami dzielić przepisami, przemyśleniami, sugestiami. Znajdziecie tu zarówno dania jak i polecane napoje.
Porozmawiajmy!
Jeśli chcesz podzielić się swoją opinią lub zwyczajnie porozmawiać to czekam na kontakt:
Facebook: https://www.facebook.com/Michalina-Je-230194584537091/
GG: 774295568
Słowem o mnie
Cześć, jestem Karina, na co dzień studiuję dziennikarstwo na UAM w Poznaniu, moją pasją są książki, muzyka oraz motoryzacja.
Tto mój blog poświęcony włoskim daniom. Każdy pasjonat znajdzie tu coś dla siebie. Zapraszam do lektury! 
Wina włoskie
Cześć!
Dziś kolejny, tym razem nieco inny wpis odbiegający troszkę (lecz niedużo) od tematyki. Jednak nadal jesteśmy w kuchni włoskiej, a nie od dziś wiadomo, że Włosi bardzo cenią sobie pysznie przyrządzone dania. Do obiadu trzeba przecież podać również coś do picia, dlatego w tym wpisie wtajemniczę Was nieco w zagadnienie włoskich win. Pamiętajcie jednak, że pijemy z umiarem! 😉 Zapraszam do lektury.
Włochy są jednym z najstarszych regionów uprawy winorośli na świecie. Początkowo na terenie dzisiejszych Włoch uprawiali je Etruskowie i Grecy. Potem produkcja wina rozwijała się w starożytnym Rzymie.
Włochy konkurują z Francją i Hiszpanią o status największego producenta wina na świecie. W zależności od warunków pogodowych produkcja jest nieznacznie większa lub mniejsza niż produkcja wina we Francji. Ponad milion winnic wytwarza ok. 15% światowej produkcji wina. Takie rodzaje win jak: chianti, marsala czy bardolino zyskały popularność na całym świecie.
Klasyfikacja win
Instytucje regulujące rynek winiarski we Włoszech posługują się kilkustopniową klasyfikacją nadawaną winom pochodzącym z określonych regionów winiarskich.
- DOCG (wł. Denominazione di Origine Controllata e Garantita)
- DOC (wł. Denominazione di Origine Controllata)
- IGT (wł. Indicazione Geografica Tipica)
- VdT (wł. Vino da Tavola)
Włoskie Ministerstwo Rolnictwa i Leśnictwa (MIRAF) utworzyło rejestr ponad 350 odmian winorośli nadając im status „uznanych urzędowo”. Poza tym na terenie Włoch uprawiane jest ponad 500 innych odmian. Czterysta odmian jest uznawanych za autochtoniczne odmiany włoskie.
Najczęściej uprawianymi we Włoszech odmianami winorośli są (w kolejności): sangiovese (ponad 10% upraw), catarratto bianco, trebbiano toscano, montepulciano, barbera, merlot, trebbiano romagnolo, negroamaro, moscato bianco, chardonnay, garganega, nero d’avola. W przeciwieństwie do rodzimych szczepów powierzchnia upraw chardonnay wzrosła pomiędzy 1990 a 2000 rokiem niemal dwukrotnie.
Duże znaczenie w poszczególnych regionach mają m.in. aglianico, arneis, cortese, corvina veronese, dolcetto, garganega, greco bianco, nebbiolo, primitivo, verdicchio i vernaccia.
A jakie są Wasze ulubione włoskie wina? Czy może niekoniecznie smakują Wam włoskie wyroby? Ile ludzi tyle gustów, dlatego gorąco zapraszam do dyskusji. Jeśli macie jakiś swój faworyt lub trafiliście na smak, który niespecjalnie przypadł Wam do gustu, napiszcie o tym w komentarzu. Możemy wspólnie stworzyć listę najczęściej kupowanych win. Pozdrawiam!
Pierś z kurczaka
Witam, witam!
Mamy już za sobą trzy najpopularniejsze i najłatwiejsze do przyrządzenia dania włoskie, więc dziś postaram się rzucić Wam małe wyzwanie. Przyznam szczerze, że nawet mnie – wielbiciela gotowania i pasjonata kuchni włoskiej przepis trochę zaskoczył, bo wcale nie jest on tak prosty w wykonaniu jakby się mogło wydawać. Jednak metodą prób i błędów udało mi się stworzyć przepis idealny, którym pragnę się dziś z Wami podzielić. A być może z czasem ktoś z Was udoskonali ten przepis? Czekam na wszelkie sugestie i pomysły, na pewno każdy z nich rozważę i możemy zacząć wspólną przygodę! Zapraszam do artykułu.
Słowem wstępu, pierś z kurczaka po włosku a’la caprese to danie dla fanów prostego połączenia pomidorów, mozzarelli i bazylii. Te włoskie smaki zawsze kojarzą mi się z nadchodzącym latem. Potrawa jest jednogarnkowa (nie licząc konieczności dogotowania makaronu), względnie prosta do przygotowania i niezwykle pyszna. Jeśli zmęczeni po pracy nie macie siły na skomplikowane potrawy, a jednocześnie chcielibyście, aby “wyglądało i smakowało”, to ten sposób na pierś z kurczaka jest genialny. Szczególnie polecam z makaronem typu penne (rurki), ale wstążki czy kokardki sprawdzą się równie dobrze.
Do przyrządzenia potrzebować będziemy następujących składników:
- 3-4 pojedyncze piersi z kurczaka
- 500 ml passaty pomidorowej (przecieru)
- 2 ząbki czosnku
- 2 cebule szalotki
- 80 ml śmietanki kremówki 30%
- 1 łyżka octu balsamicznego
- 1 łyżeczka cukru
- 2 łyżeczki mini kaparów (opcjonalnie)
- kilka czarnych oliwek
- 1 kulka mozzarelli
- 1 łyżeczka suszonej bazylii
- 2 łyżeczki suszonego tymianku
- 1 pomidor
- garść liści świeżej bazylii
- sól morska, świeżo mielony pieprz
- oliwa z oliwek
- do podania: ok. 300 g makaronu penne
Zaczynamy od przygotowania sosu.
Obie szalotki obieramy i kroimy w drobną kostkę. Podsmażamy na 1-2 łyżkach oliwy, a gdy będzie szklista, wyciskamy dwa ząbki czosnku. Dolewamy passatę, a gdy się zagotuje, doprawiamy ją octem balsamicznym i cukrem. Dolewamy śmietankę i dorzucamy kapary. Dodajemy 1 łyżeczkę suszonego tymianku. Mieszamy, a następnie przyprawiamy solą i pieprzem do smaku. Zdejmujemy z ognia. Piekarnik nastawiamy na 190°C.
Pomidora i mozzarellę kroimy na plastry. Piersi z kurczaka oczyszczamy z ewentualnych błon i kostek. Przyprawiamy solą, pieprzem oraz tymiankiem i bazylią. Nacinamy je wzdłuż tworząc kieszonkę. Wkładamy do środka po dwa plasterki pomidorów oraz mozzarelli i liście bazylii. Do naczynia żaroodpornego wlewamy sos. Układamy na wierzchu nadziane piersi kurczaka. Do okoła rozrzucamy oliwki pokrojone na plasterki. Wkładamy do piekarnika na ok. 30-35 minut. Przed podaniem posypujemy świeżą bazylią. Podajemy z ugotowanym makaronem.
Pozdrawiam!
Spaghetti Carbonara
Witam ponownie w mojej kuchni!
Ostatni wpis dotyczył spaghetti w sosie bolońskim, więc dziś na warsztat wjeżdża kolejny pyszny i bardzo popularny makaron, a mianowicie spahetti alla carbonara. Wielu z Was, smakoszy, na pewno zna i kocha ten smak, jednak jako ciekawostkę dodam, że w większości polskich restauracji błędnie przyrządza się to danie. Co ma zatem w składnie prawdziwa włoska carbonara? Tego dowiedzie się właśnie dziś w moim wpisie. Zapraszam do czytania!
W wielu miejscach miałam okazję jeść dzisiejsze danie, jednak pewnego dnia miałam okazję zjeść je w prawdziwej restauracji we Włoszech i przecierałam oczy ze zdziwienia, gdyż okazało się, że do tej pory przyrządzałam carbonarę źle. Zatem przedstawiam Wam oryginalny włoski przepis na makaron carbonara z boczkiem i sosem na bazie jajek. Uwaga! Prawdziwa carbonara nie zawiera śmietanki! Zdziwieni?
SKŁADNIKI
- 2 jajka
- 100 g boczku (wędzonego lub suszonego – pancetty)
- 150 g makaronu spaghetti
- 2 ząbki czosnku
- 2 łyżki drobno posiekanej natki pietruszki
- 30 g sera Pecorino (Parmezanu lub Grana Padano)
- sól i świeżo zmielony czarny pieprz
Jak już zaopatrzymy się w powyższe składniki, przechodzimy do łączenia ich. Uwaga! Ważnym jest by zachować odpowiednią kolejność, inaczej jajko może się nam ściąć co spowoduje, że danie utraci swój delikatny śmietankowy posmak, a jak już wiecie, śmietanki tu nie dodajemy.
PRZYGOTOWANIE
- Makaron ugotować al dente w osolonej wodzie. Jajka sparzyć wrzątkiem, wbić do głębokiego talerza, doprawić solą i roztrzepać widelcem.
- Na patelnię włożyć pokrojony w kosteczkę boczek i podsmażyć na małym ogniu przez kilka minut aż się lekko zrumieni. Dodać starty czosnek oraz posiekaną natkę pietruszki i smażyć jeszcze przez kilkanaście sekund.
- Trzymając patelnię na małym ogniu dodać makaron i wymieszać. Odstawić z ognia, dodać połowę sera i doprawić świeżo zmielonym pieprzem.
- Makaron polać roztrzepanymi jajkami i wymieszać. Jajka nie mogą całkowicie się ściąć, mają utworzyć kremowy sos i tylko trochę zgęstnieć od gorącego makaronu.
- Wyłożyć na talerze i posypać pozostałym serem.
Jeśli będziecie trzymać się kurczowo moich wskazówek to daję Wam gwarancję dobrego smaku. Ja właśnie zabieram się do konsumpcji mojego dania i czekam na Wasze opinie.
Pozdrowienia!
Spaghetti Bolognese – jedno z bardziej popularnych dań
Witam w kolejnym wpisie! Była już pizza, zatem czas na kolejne z najpopularniejszych włoskich dań chętnie serwowanych w restauracjach na całym świecie, a mowa tu konkretnie o naszym ulubionym makaronie – SPAGHETTI BOLOGNESE. Skoro już, drogi czytelniku, znalazłeś się na tej stronie to oznacza, że na pewno choć raz w swoim życiu spróbowałeś tego niesamowitego dania. Nie każdy jednak wie jak przyrządzić prawdziwe włoskie spaghetti w sosie bolońskim. Zatem zapraszam do zapoznania się z przepisem mojej roboty oraz instrukcją krok po kroku jak wykonać przepyszne danie, którym można podbić serca znajomych i rodziny. Przepis jest bardzo prosty w przygotowaniu, nikt z Was nie powinien mieć większych problemów, a samo danie robi się błyskawicznie.
Na początek będzie trzeba zaopatrzyć się w następujące składniki. Ilość, którą podam, powinna wystrarczyć na około osiem porcji.
- 150 g boczku gotowanego lub parzonego wedle uznania
- 1 cebula
- 2 łodygi selera naciowego
- 1 marchewka
- 2 łyżki oliwy
- 500 g mielonego mięsa
- 1 szklanka czerwonego wina
- 1 szklanka gorącego bulionu
- 4 łyżki koncentratu pomidorowego
- 1 puszka obranych pomidorów
- 1/2 szklanki mleka
- makaron spaghetti (75 g / porcję)
- tarty parmezan
PRZYGOTOWANIE
- Boczek kroimy w drobną kostkę i wkładamy na dużą patelnię, następnie wytapiamy na małym ogniu aż się zrumieni.
- Przesunąć na bok, w wytopiony tłuszcz włożyć drobno posiekaną cebulę i zeszklić. Dodać drobno posiekany seler naciowy i startą marchewkę. Obsmażyć, następnie wszystko przełożyć do garnka.
- Na patelnię wlać oliwę i obsmażyć mięso. Obsmażone mięso przełożyć do garnka z boczkiem i warzywami. Wlać wino i gotować mieszając ok. 5 minut. Dodać gorący bulion i koncentrat pomidorowy, wymieszać. Dodać pomidory z puszki, doprawić solą i pieprzem. Drewnianą łyżką rozdrobnić pomidory i wymieszać.
- Przykryć i gotować na małym ogniu przez minimum 2 godziny, od czasu do czasu mieszając. W połowie gotowania dodać mleko. Podawać z ugotowanym makaronem spaghetti posypując tartym parmezanem.
Tak przygotowane danie powinno zaspokoić nasz głód na dłuuugi czas, gdyż zarówno boczek jak i parmezan są wysokokaloryczne, co sprawia, że uczucie głodu zanika, a występuje sytość. Dajcie znać w komentarzach jak poszło i czy smakowało.
Pozdrawiam i do usłyszenia!
Najlepsze włoskie ciasto na pizzę
Cześć i czołem!
Jako kolejny wpis postanowiłam dodać przepis na ciasto własnej roboty. Wielokrotnie siedząc w domu nachodzi mnie ochota na najpopularniejsze włoskie danie, zapewne niejeden z Was ma podobnie, dlatego wstawię dziś przepis na PRAWDZIWE WŁOSKIE CIASTO DO PIZZY.
Składniki ciasta do pizzy
- 200 gram mąki białej typ 500
- pół szklanki ciepłej przegotowanej wody
- dwie łyżki oleju roślinnego, najlepiej dobrej jakości oliwy z oliwek
- 3 do 4 gram drożdży instant (w proszku), można również użyć świeżych – przelicznik drożdży świeżych na suche
- pół łyżeczki soli
- pół łyżeczki cukru
- jako dodatek dwie łyżki ziół prowansalskich (w celu urozmaicenia wyglądu i smaku ciasta można użyć dowolnych przypraw, lub nie używać ich wcale)
Jeżeli masz wagę, odmierz dokładną ilość składników:
- 250 gram mąki
- 150 ml wody
A teraz przechodzimy do samego procesu tworzenia. Do miseczki wsypuję mąkę (w zależności od tego ile chcemy ciasta, ja zazwyczaj wsypuję połowę opakowania by zrobić dwa placki), „wiercimy” małą dziurę, do której wlewamy pół szklanki koniecznie ciepłej wody. Mniej więcej połowę kostki drożdży przecieramy i rozdrabniamy w dłoniach dzieląc na małe kuleczki i wrzucamy je do wcześniej zrobionej dziury w mące. Drożdże w tym momencie zaczynają już swoją robotę – pod wpływem ciepłej wody zaczynają powoli fermentować. Dolewamy łyżkę oleju lub oliwy z oliwek i całość odstawiamy na 10-15 minut w suche miejsce. W tym momencie możemy zająć się krojeniem składników na pizzę lub wypiciem lampki wina. 😉 KPo odczekaniu określonego czasu zaczynamy ugniatać – równomiernie z każdej strony, bo ciasto musi być z każdej strony takie samo, źle ugniecione ciasto może się przypalać lub nie dopiekać, a nie taki jest zamysł, chcemy przecież idealne włoskie ciasto domowej roboty. Kiedy uda się już uformować jednolitą kulkę odstawiamy ją na kolejne 15 minut w ciepłe miejsce, zawijając ciasto w ścierkę. W ten oto sposób urośnie ono do oczekiwanych rozmiarów. Aby zapobiec przyklejaniu się ciasta do ścierki, możemy posypać je nieco mąką. Po minionym czasie ciasto gotowe jest do rozwałkowania i przyzdabiania składnikami. Smacznego!
Kuchnia włoska czyli z czym to się je
Trochę Historii
Kuchnia włoska rozwijała się na przestrzeni wieków. Chociaż Włochy jako państwo zjednoczyły się dopiero w XIX wieku to kuchnia tego kraju ma swoje korzenie już w IV wieku p.n.e. Powstała dzięki historycznym wpływom kulturowym sąsiednich regionów, licznych narodów, które w przeszłości zamieszkiwały teren Włoch oraz nowo odkrytych terenów (kraje Nowego Świata).
W epoce renesansu we Włoszech umiejętność przygotowywania różnych potraw została podniesiona do rangi sztuki. Bartolomeo Platina (właśc. Bartolomeo Sacchi), włoski pisarz i bibliotekarz w Bibliotece Watykańskiej, stworzył pierwszą wydrukowaną książkę kucharską „De honesta voluptate et valetudine”. Zawarte w niej przepisy są autorstwa Martina da Como. Po raz pierwszy dzieło ukazało się w Rzymie. Florenccy kupcy natomiast przeznaczali ogromne pieniądze na zakładanie szkół sztuki kulinarnej.
Dziś kuchnia włoska popularna jest na całym świecie, a tradycyjne włoskie potrawy wchodzą powoli w kulturę innych państw.
Kuchnia włoska – jedna z dwóch najbardziej popularnych kuchni europejskich obok kuchni francuskiej.
Kuchnia włoska charakteryzuje się korzystaniem z dużej ilości warzyw i przypraw takich jak oregano, bazylia, pieprz, estragon, tymianek, rozmaryn, a także używaniem parmezanu. W kuchni tej dość powszechnie stosuje się też oliwę, pomidory oraz cebulę i czosnek, a także oliwki. Kuchnia włoska wyspecjalizowała się szczególnie w potrawach mącznych oraz w rybnych i owocach morza. Charakterystyczną cechą kuchni włoskiej jest przygotowywanie dań świeżych ze składników dostępnych w okolicy, o danej porze roku. Włosi pod względem zasad kulinarnych są bardzo przywiązani do swojej tradycji. W kuchni włoskiej nie ma miejsca na ustępstwa pod względem jakości składników lub dodatków. Pewną tradycją jest także stała w całych Włoszech pora spożywania poszczególnych posiłków w ciągu dnia.
Kuchnia włoska jest bardzo różnorodna. Na północy je się ryż i polentę, częściej stosuje się masło, na południu przeważają niezliczone gatunki makaronów i oliwa. Każdy z 20 regionów oraz wiele miast mają swoje kulinarne specjały. Emilia-Romania to ojczyzna faszerowanych pierożków, Sycylia i Siena słyną z deserów, rejon Dolina Aosty z fondue, Florencja szczyci się befsztykiem i wieloma innymi daniami mięsnymi, Turyn kurczakami, Bolonia sosem mięsnym (bolognese), a Neapol – tradycyjną pizzą.
Wiele potraw takich jak spaghetti, pizza i risotto stało się bardzo popularne najpierw w USA, a potem razem z „eksportem” kultury amerykańskiej w większości państw przemysłowych, od Korei po Argentynę
Tradycyjny posiłek włoski składa się z antipasto (przystawka), primo piatto (zazwyczaj pasta lub inne danie mączne, zupa); secondo piatto: główne danie to ryby, mięso albo drób wzbogacone sałatką. Taki posiłek zakończony jest deserem, np. panna cotta lub tiramisu.
